Cała historia grzechu zaczyna się od stworzenia świata i cżłowieka. Ludzie po stworzeniu przez Boga zostają umieszczeni w raju. Oznacza on stan pierwotnej niewinności i szczęśliwości a nie konkretne miejsce. W środku raju Bóg postawił drzewo wiadomości dobrego i złego oraz drzewo życia.
zυzкααα Moim zdaniem Bóg umieścił w raju drzewo wiadomości dobrego i złoego chciał pokazac człowiekowi, że mino tego, że na świecie jest dobro, to pasuje także zło, i trzeba się go wystrzegac. Chciał sprawdzic, czy człowiek z raju jest mu wierny i słucha się go. Gdy człowiek pokusił się skosztowac jabłka z tego drzewa okazło się , że ciekawośc go opętała, chciał koniecznie sprawdzic, czy coś się stanie, gdy je zje. Był naiwny i uwierzył wężowi, który stosował podstęp. ; ) 1 votes Thanks 0
W rajskim ogrodzie. Na samym środku raju zasadził drzewo wiadomości dobrego i złego. W tym jednym drzewie krążyły soki dobra i zła. Raj przecinała wielka rzeka rozdzielająca się na cztery tak samo potężne odnogi. Wody tych rzek toczyły płytki złota i drogie kamienie. Ukazał Bóg człowiekowi piękno raju i rzekł:Home Książki Cytaty Paulo Coelho Dodał/a: Katatonia Popularne tagi cytatów Inne cytaty z tagiem miłość Czasem coś, co wygląda jak poddanie, wcale nim nie jest. Chodzi o to, co dzieje się w naszych sercach. O dokładne widzenie, jakie jest życie i akceptowanie go, i bycie wobec niego lojalnym, niezależnie od bólu, bo ból z powodu nie bycia lojalnym jest o wiele, wiele większy. Czasem coś, co wygląda jak poddanie, wcale nim nie jest. Chodzi o to, co dzieje się w naszych sercach. O dokładne widzenie, jakie jest życie... Rozwiń Nicholas Evans - Zobacz więcej Wielka miłość może ranić, tak to już warto o nią walczyć. Nawet gdy to wymaga poświęceń i hartu ducha. Wielka miłość może ranić, tak to już warto o nią walczyć. Nawet gdy to wymaga poświęceń i hartu ducha. Susan Wiggs - Zobacz więcej - Nadal mnie pragniesz – stwierdził – i nadal kochasz. Nie przyznasz się do tego, ale ja to wiem. Nie bądź tchórzem Crevan! Nie bój się przyznać, że się pomyliłaś! Że nie wiesz, dlaczego Kenji chce cię tak usidlić! Zakładając ci na palec pierścionek czy obrączkę, nie wymaże z twojego serca tego, co do mnie czujesz! - Nadal mnie pragniesz – stwierdził – i nadal kochasz. Nie przyznasz się do tego, ale ja to wiem. Nie bądź tchórzem Crevan! Nie bój się przy... Rozwiń Anna Crevan Sznajder - Zobacz więcej Inne cytaty z tagiem ludzie W życiu trafisz nieraz na ludzi, którzy mówią zawsze odpowiednie słowa w odpowiedniej chwili. Ale w ostatecznym rozrachunku musisz ich sądzić po czynach. Liczą się czyny, nie słowa. W życiu trafisz nieraz na ludzi, którzy mówią zawsze odpowiednie słowa w odpowiedniej chwili. Ale w ostatecznym rozrachunku musisz ich sądzi... Rozwiń Nicholas Sparks - Zobacz więcej Jedyni ludzie, którzy naprawdę wierzą w to, że "za pieniądze nie kupisz szczęścia", to ci, którzy nigdy nie musieli bez nich żyć. Jedyni ludzie, którzy naprawdę wierzą w to, że "za pieniądze nie kupisz szczęścia", to ci, którzy nigdy nie musieli bez nich żyć. Alex Marwood - Zobacz więcej Inne cytaty z tagiem pieniądze Dostatecznie wcześnie pojął, jaką rolę w życiu grają pieniądze: to one są środkiem umożliwiającym prowadzenie takiego życia, na jakie ma się ochotę. Kto ma pieniądze, może robić co zechce - kto ich nie ma, musi robić to, czego chcą inni. Dostatecznie wcześnie pojął, jaką rolę w życiu grają pieniądze: to one są środkiem umożliwiającym prowadzenie takiego życia, na jakie ma się... Rozwiń Andreas Eschbach - Zobacz więcej Podobno pieniądz nabiera szacunku do ludzi, którzy źle się z nim obchodzą. Podobno pieniądz nabiera szacunku do ludzi, którzy źle się z nim obchodzą. Marek Sołtysik - Zobacz więcej Leniuchowanie jest przypuszczalnie podobne relaksowaniu się, ale z większą ilością pieniędzy w kieszeni. Leniuchowanie jest przypuszczalnie podobne relaksowaniu się, ale z większą ilością pieniędzy w kieszeni. Patrick Rothfuss - Zobacz więcej Mam napisać: Dlaczego twoim zdaniem,Bóg umieścił w raju drzewo wiadomości dobrego i złego? Uzasadnij swoją odpowiedź. Proszę o szybkie rozwiązanie :D Chcesz, żeby ci Bóg przebaczył? Najpierw przebacz bliźniemu. Dziwne. Bo wydaje się, że nasze zachowanie wyznacza standardy dla zachowania Boga… "I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom". Istnieje ścisły związek między przebaczeniem okazywanym przez nas bliźnim, a przebaczeniem uzyskanym ze strony Boga. Tylko w tym przypadku w całej modlitwie "Ojcze nasz" prośba do Boga połączona jest z naszym działaniem. Coś musimy zrobić, aby otrzymać przebaczenie Ojca. Jezus wyraźnie podkreśla to jeszcze raz po wyłożeniu tekstu modlitwy: "Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski, jeśli nie przebaczycie ludziom, to i Ojciec wam nie przebaczy" (Mt 5, 14) Zadziwia również to, że modlitwa "Ojcze nasz" sugeruje, jakoby przebaczenie okazane innym było dla nas łatwiejsze, bo jedyne, o co mamy prosić, to o przebaczenie Boga względem nas. Nie prosimy bowiem: "I pomóż nam przebaczyć naszym winowajcom". A wiemy, że przebaczenie łatwe nie jest. Przebaczenie to chyba najtrudniejsza forma miłości. Chcesz, żeby ci Bóg przebaczył? Najpierw przebacz bliźniemu. Dziwne. Bo wydaje się, że nasze zachowanie wyznacza standardy dla zachowania Boga… A przecież to Bóg pierwszy wychodzi naprzeciw, kocha, nie stawiając warunków. No to jak to jest? Miłosierdzie Boga jest warunkowe czy nie? Kilka tygodni temu przeczytałem następującą modlitwę: "Panie, pamiętaj nie tylko o ludziach dobrej woli, ale również o tych złej woli. Nie pamiętaj jednak o wszystkich cierpieniach, jakich nam przysporzyli. Pamiętaj o owocach, jakie przynieśliśmy właśnie dzięki tym cierpieniom. Wzrosła w nas dyspozycyjność, lojalność stała się bardziej przejrzysta, pokora głębsza, odwaga powiększyła się wraz ze szlachetnością. I kiedy oni staną przed Tobą, by zostać osądzeni, pozwól, by owoce, jakie przynieśliśmy, stały się dla nich przebaczeniem". Tę modlitwę zapisała na skrawku papieru pewna anonimowa kobieta, która spędziła parę lat w obozie koncentracyjnym w Ravensbruck. Ten tekst nie daje mi spokoju. Cóż takiego wydarzyło się w życiu tej kobiety, że zdobyła się na taką modlitwę? I to w samym sercu ludzkiego piekła? Doszło do zmiany w jej patrzeniu. Ta więźniarka zaczęła inaczej patrzeć na świat, na zło, na krzywdzicieli, na siebie i na Boga. Przede wszystkim, twierdzi ona, że krzywda, którą wyrządzili jej inni, stała się dla niej narzędziem wzrostu. Ona nie widzi już bólu, ale dobre owoce. To niesamowite, zwłaszcza w takim miejscu jak obóz. W tej kobiecie nie ma śladu użalania się. Ona nie mówi, jaka to jest biedna, że jest nic niewarta. Przeciwnie, bardzo jasno i konkretnie nazywa dobro, które w niej dojrzało: większa pokora, odwaga, wierność, szlachetność. Moglibyśmy się zapytać, czy to nie pycha? Czy można sobie przypisywać takie pozytywne cechy? Ta kobieta nie wylewa swoich pretensji do Boga, że ją to wszystko spotkało. W pewnym sensie nawet jest wdzięczna. Można się złościć, że na świecie są, np. dzieci niepełnosprawne, rozważać dlaczego tak się dzieje, szukać filozoficznych odpowiedzi, obrażać się na Boga, że wszystko tak fatalnie poukładał. Można też bez końca rozdrapywać własne rany, niepowodzenia i rozpaczać, że nie tak powinno być. Szukać winnych, najczęściej poza sobą. Można tak. I często taki etap musimy w życiu przejść. Ale w ten sposób traci się mnóstwo energii, czasu i zdrowia. Człowiek gorzknieje i zamyka się w sobie. Albo można przyjąć inne rozwiązanie: zaakceptować, że tak jest, przeboleć rzeczywistość i starać się pomóc dzieciom niepełnosprawnym, okazać im miłość, czyli zrobić, ile się da. Można też pogodzić się ze swoją krzywdą i zacząć od nowa. Znam pewną parę małżeńską, która nie może mieć biologicznych dzieci. Zaadoptowała więc dwóch chłopaków. Obaj są chorzy. Jeden ma poważne ADHD, gwałtowne zmiany nastroju, wybuchy agresji, ale uczy się, chodzi do szkoły. Drugi cierpi na syndrom poalkoholowego porażenia mózgu, bo jego biologiczna matka piła w czasie ciąży. Ostatnio ich adopcyjna mama opowiedziała mi, że ten drugi syn, który skończył 6 lat, nareszcie przestał nosić pampersa. Zaczął też wymawiać pojedyncze słowa. Jaka radość zapanowała w domu! Po 4 latach troski, zdjąć pampersa. Taka prosta rzecz, dla wielu ludzi drobnostka. Dla tej rodziny przełom. Można powiedzieć, cóż to za wyczyn? Ale tak właśnie patrzy się na świat z Bożej perspektywy: nagle zaczyna się zauważać i cieszyć z drobnych rzeczy, ale w tym kontekście niezwykle ważnych. W naszym świecie, gdzie efektywność doznaje niemalże boskiej czci, to rzecz coraz bardziej niezrozumiała. Zauważmy jeszcze jedną rzecz w tej modlitwie: Ta kobieta nie przekreśla sprawiedliwości: mówi o Bożym sądzie, ale prosi, żeby podczas sądzenia Bóg uwzględnił paradoksalne zasługi krzywdzicieli, które sobie "zdobyli" na krzywdzeniu, chociaż o tym nie wiedzą. Spójrzmy na samo słowo "przebaczyć". W języku polskim składa się ono z dwóch słów: "przestać" i "baczyć", czyli "przestać patrzeć na, nie zważać na coś" Polskie słowo "przebaczyć" wskazuje, że przebaczenie ma związek z patrzeniem, w sensie dosłownym i przenośnym, z koncentracją uwagi i decyzją. Kobieta z Ravensbruck przestała patrzeć wyłącznie na zło. Krzywdzicieli nadal nazywa krzywdzicielami, ale nie koncentruje swojego spojrzenia na bólu, dlatego widzi znacznie dalej i głębiej. Przebaczenie jest niezwracaniem przesadnej uwagi, niepatrzeniem na coś, co jednak nadal istnieje. Wszyscy w mniejszym lub większym stopniu mamy taką tendencję, by najpierw dostrzegać braki, to, czego nie mamy, a co powinniśmy byli otrzymać: miłość, czułość, spełnienie różnych oczekiwań. Nie widzimy wtedy tego, co otrzymaliśmy, bo braki bardziej przyciągają uwagę. I ta przypadłość tkwi w nas od początku ludzkości. Już w raju diabeł w podobny sposób skusił Ewę i Adama. Bóg umieścił ich w raju i powiedział: "Z wszystkich drzew tego ogrodu jeść możecie według upodobania, tylko z drzewa poznania dobra i zła nie wolno wam jeść". Co tutaj uderza? Pierwsi ludzie mieli znacznie więcej możliwości niż tego, czego nie mogli zrobić. Bóg daje hojnie, ale stawia też pewne granice. A co robi diabeł? Pyta Ewę: "Czy to prawda, że Bóg powiedział: "Nie jedzcie ze wszystkich drzew tego ogrodu"? Niewinnie, niby drobna modyfikacja, a jednak zmienia perspektywę patrzenia. Ewa odpowiada, że w zasadzie to mogą jeść wszystko, ale jedno drzewo obłożone jest zakazem, a nawet nie wolno go dotykać. I tak raj pełen drzew przestaje być rajem. W centrum zainteresowania pojawia się jedno drzewo. Nagle najważniejsze jest nie to, co mamy do dyspozycji, ale to, czego nam brakuje. Zauważmy, te inne drzewa, których mogło być mnóstwo, wcale nie przestały istnieć. Nadal można z nich jeść. One zniknęły z pola widzenia, ze świadomości Ewy i Adama. Cała ich uwaga skupia się na jednym drzewie. W zawężonym spojrzeniu na świat tkwi istota grzechu. Zwłaszcza kiedy nam coś doskwiera, zaczyna się uruchamiać następujący mechanizm: patrzymy na wycinek, nie na całość. Tak jak przy bólu zęba. Tylko ten ból istnieje. Inne rzecz znikają. Kiedy dochodzi do takiego zawężenia spojrzenia na drugą osobę, na małżeństwo, państwo, społeczeństwo, to znak, że daliśmy się wciągnąć inteligentnej pokusie złego ducha. Przebaczenie jest częścią codziennej modlitwy. Obok chleba powszedniego, uchronienia od zła i od tego, byśmy się nie załamali w chwilach prób i pokus, Boże przebaczenie jest dobrem, którego najbardziej potrzebujemy. Dlatego św. Tomasz z Akwinu pisze w swoim komentarzu: "Wszyscy, nawet święci ludzie, powinni odmawiać modlitwę "Ojcze nasz". Przeto wszyscy wyznają i uznają, że są grzesznikami, czyli dłużnikami". Dlatego "gdybyśmy po chrzcie mieli gwarancję, że nie zgrzeszymy, nie powinniśmy się w ogóle uczyć tej modlitwy". I dodaje, że ta modlitwa ma podtrzymywać w nas nadzieję. Bo my chrześcijanie, nawet w najgorszych warunkach i sytuacjach, jak chociażby ta kobieta z obozu, nigdy nie możemy tracić nadziei, że już jesteśmy straceni, że nie da się już nic zrobić, że Bóg o nas zapomniał. Św. Tomasz pisze: "Zawsze żyjemy w nadziei, bo choć jesteśmy grzesznikami, nie powinniśmy rozpaczać. Bo choćby nie wiem jak wielkim grzesznikiem był człowiek, to jednak powinien ufać, że Bóg odpuści mu grzechy". Fundamentem przebaczenia jest właśnie to, że Bóg patrzy na każdego z nas inaczej niż my. Bóg dostrzega w nas cząstkę siebie, widzi dobro, nawet w najbardziej okrutnym człowieku. Nie widzi w nas tylko zła i grzechu, naszych niepowodzeń, upadków, tego, co nam nie wyszło. Bo to jeszcze nie jest cały człowiek. Boga grzech nie obciąża, nie zniekształca Jego widzenia, nie zamazuje tego, co najważniejsze. To w nas działa grzech. Nie pozwala nam patrzeć jak należy. W ogóle przebaczenie jest możliwe, jeśli uznamy, że żaden człowiek nie jest złem, grzechem, porażką, zawodem. Trudno czasem uwierzyć, że Bóg ciągle wierzy w naszą dobrą wolę, nawet jeśli my w nią już nie wierzymy. Bo to siła grzechu sprawia, że nie chcemy już prosić o przebaczenie. Jezus często powtarza w przypowieściach, że Jego Ojciec zawsze jest gotów przebaczyć, ale brak przebaczenia innym zamyka nas, czyni nas niezdolnymi do przyjęcia Jego miłosierdzia. I w tym tkwi problem. Możemy być niegotowi, może nie być w nas miejsca na przyjęcie miłosierdzia. Co się dzieje w człowieku, gdy nie potrafi przebaczyć? Mnie się taki stan najpierw kojarzy z ogromnym bólem, urazą, zranieniem, zaabsorbowaniem. Taka mieszanina uczuć i ciągłego kręcenia się wokół bólu. Skąd ten ból? Zraniona zostaje nasza duma, godność, poczucie własnej wartości, szacunek do siebie. Nawet jeśli ktoś rani tylko nasze ciało, cierpi i dusza. Stan nieprzebaczenia izoluje, czyni samotnym i smutnym. Rodzi często gorycz, czasem obsesję, że ktoś ciągle próbuje mnie zranić, drażliwość, podejrzliwość. Nieprzebaczenie podcina skrzydła. Wzywa ciągle do odwetu, do nieufności. Wyczerpuje też psychicznie i fizycznie, bo człowiek ciągle o tym myśli. Nie można się wówczas dobrze modlić. Dlaczego? Bo człowiek jest zajęty sobą, analizowaniem. A potem zniechęceniem i bezsilnością. Trudno jest wtedy wśliznąć się miłosierdziu Boga do naszego serca, bo jesteśmy obudowani wysokim murem i drutem kolczastym. A wewnątrz na dodatek panoszy się jeszcze pożar. Skoro mam miłować bliźniego swego jak siebie samego, to najpierw muszę przebaczyć samemu sobie. Wiele osób patrzy na siebie w sposób surowy, okrutny, wymagający. Potępia się we własnych oczach, bo dostrzega tylko braki, grzechy, słabości. Nie widzą tego, co otrzymali. Tylko zakazane drzewo i to, co brakuje staje w centrum uwagi. Można też bez końca rozpaczać, że nie jestem taki, jakim, moim zdaniem, powinienem być. Pierwszą oznaką przebaczenia sobie samemu jest myślenie o sobie z życzliwością i wyrozumiałością, bycie cierpliwym wobec swoich pogmatwanych uczuć i tego, nad czym nie mam kontroli. Człowiek pojednany z sobą nie karze się w myślach, a czasem i dosłownie za to, co mu nie wyszło. Dla przykładu, sporo ludzi karze się za niepowodzenia, używając do tego swojej seksualności. W przyjemności seksualnej szukają ucieczki od przykrych uczuć, ale potem katują się poczuciem winy, wyrzucają sobie, że są beznadziejni, bo stali się niewolnikami pewnego mechanizmu. Zamknięci są w zaklętym kręgu, również z powodu nieprzebaczenia sobie. Przebaczyć sobie oznacza też przyjąć własną bezsilność. Bo to jest zasadniczo dobra rzecz, przypominająca, że jestem stworzony, nie jestem wszechmocny, idealny, nie wszystko zależy ode mnie. Przebaczyć innym to najpierw przyjąć siebie z tym, co we mnie piękne i szkaradne. >> Dariusz Piórkowski SJ - Słowo w naczyniach glinianych Książka przeznaczona jest przede wszystkim dla osób, które zamierzają przeżyć owocnie okres Wielkiego Postu, otwierając się na mądrość płynącą z codziennych czytań. Stanowi również cenną inspirację dla tych, którzy chcieliby lepiej poznać siebie, obserwując własne uczucia i postawy przez pryzmat Słowa Bożego. "Słowo w naczyniach glinianych" z pewnością zachęci czytelnika do regularnej lektury Pisma Świętego oraz do odnowienia w sobie zdolności do uważnego słuchania. 8 A zasadziwszy ogród w Eden* na wschodzie, Pan Bóg umieścił tam człowieka, którego ulepił. 9 Na rozkaz Pana Boga wyrosły z gleby wszelkie drzewa miłe z wyglądu i smaczny owoc rodzące oraz drzewo życia w środku tego ogrodu i drzewo poznania dobra i zła*. 10 Z Edenu zaś wypływała rzeka, aby nawadniać ów ogród, i stamtąd się rozdzielała, dając początek czterem rzekom
Odpowiedzi nastulka odpowiedział(a) o 15:48 Aby sprawdzić człowieka czy potrafi odróżnić dobra od zła i czym woli się kierować w życiu. pusia187 odpowiedział(a) o 20:03 Moim zdaniem Bóg umieścił w raju drzewo wiadomości dobrego i złego aby sprawdzić człowieka czy potrafi odróżnić dobro od zła i czym woli się kierować w życiu. wera12@ odpowiedział(a) o 14:10 Moim zdaniem Bóg umieścił w raju drzewo wiadomości dobrego i złoego chciał pokazac człowiekowi, że mino tego, że na świecie jest dobro, to pasuje także zło, i trzeba się go wystrzegac. Chciał sprawdzic, czy człowiek z raju jest mu wierny i słucha się go. Gdy człowiek pokusił się skosztowac jabłka z tego drzewa okazło się , że ciekawośc go opętała, chciał koniecznie sprawdzic, czy coś się stanie, gdy je zje. Był naiwny i uwierzył wężowi, który stosował podstęp. ; ) tlen. odpowiedział(a) o 15:49 Jakbyś nie zauważyła, w pytaniu jest "jak myślisz", więc jeśli nie chce Ci sie odpowiadać na pytanie bądź tego nie potrafisz, to oznaczałoby, że nie potrafisz myśleć, nie sądzisz? Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
Byłem uzależniony od twardych narkotyków. Myślałem, że nie ma dla mnie nadziei. Ta spowiedź zmieniła wszystko. Dziś rozpoczynam dzień modlitwą, której się wtedy nauczyłem. Przeczytaj świadectwo Przemka. Bóg jest WIELKI! Zapraszam Cię do przeczytania świadectwa! ???????? Początek liceum. Wiesz.. nowa szkoła, nowi ludzie, a co za tym idzie? - Stres, na który byłem bardzo podatny. Póki grałem w piłkę nożną w klubie, całe napięcie jakie we mnie siedzi rozładowywałem na boisku. Tam dosłownie zapominałem o swoich problemach. Jednak z rozpoczęciem liceum sport zszedł na drugi plan - nauka była ważniejsza (dla moich rodziców). Później to właśnie marihuana stała się tym "lekiem na całe zło", sposobem na oderwanie się od codzienności. Na początku nie widziałem w tym problemu, paliłem naprawdę bardzo rzadko, więc mogłoby się wydawać, że wszystko mam pod kontrolą. Niestety z czasem uzależniłem się do takiego stopnia, że nie potrafiłem normalnie funkcjonować bez trawki. Pieniądze na drzewach nie rosną, a rodzice na narkotyki nie dają - tak oto wpadłem w dilerke. Potem tego bardzo żałowałem. To nie mogło skończyć się inaczej niż problemami z policją i sprawą w sądzie. "Nie patrz za siebie, bo uderzysz w mur zwany wspomnieniem". Właśnie. To wszystko mnie przerosło, cały czas rozpamiętywałem swoje błędy jakie wtenczas popełniłem. Rozmyślałem co mogłem zrobić, a czego nie zrobiłem, i tak patrząc na przeszłość zapomniałem o teraźniejszości. Zamiast działać, wolałem poddać się depresji. "Człowiek który z zewnątrz stoi, a wewnątrz klęka" - najlepsze określenie tego, jak czułem się z bagażem tamtych wszystkich trosk. Podobno życie ludzi zmienia. I chociaż zawsze powtarzałem sobie, że nie tknę TWARDYCH narkotyków, to w tym ciężkim dla mnie okresie życia - sięgnąłem po nie. Samookaleczanie się? Tego też wcześniej nie popierałem. Nieważne. Po prostu spadałem na dno. Jednocześnie zdawałem sobie sprawę, że miarka się przebrała, a gdzieś w sercu czułem mocną potrzebę pójścia do spowiedzi. Teraz już wiem - spowiedź uwalnia, ma potężną moc. Nie uwierzysz, ale Pan Bóg tak nagle zrzucił ze mnie część bagażu, bo z dnia na dzień twarde narkotyki przestały dla mnie istnieć, nie potrzebowałem ich. Jednak byłoby za łatwo, żeby wszystkie problemy nagle zniknęły. Mój organizm był totalnie wyniszczony od używek, z głową też było "nie halo" i na dodatek ciągnęły się za mną niespłacone długi, a tu trzeba już iść na studia. Nie czułem się na siłach, ani fizycznie, ani psychicznie, dlatego kolejny raz poszedłem za głosem serca i postanowiłem zrobić przerwę w edukacji. Z tyłu głowy miałem świadomość, że nie mogę zmarnować tego roku przerwy, muszę w końcu się ogarnąć. Rodzice zrobili mi o to aferę, ale z perspektywy czasu wiem, że to była najlepsza decyzja jaką podjąłem w życiu. Dlaczego? Trafiłem na kurs Alfa, kurs odnowy wiary. I chociaż zawsze wierzyłem w Pana Boga, to była to letnia wiara, wynikająca z tradycji i w zasadzie z niczego więcej. Ten kurs był dla mnie ostatnią nadzieją, nadzieją jaką pokładałem w Bogu. Przecież On niby wszystko może? On jest miłosierny i kocha nawet największych grzeszników. Nawet Syna Marnotrawnego, czyli mnie. Trafiłem tam, bo sam już nie dawałem rady. Chciałem pomocy, a przede wszystkim miłości i szczęścia. Tego szczęścia, którego nie znalazłem w używkach, pieniądzach, ani nawet w ludziach. Ale co dalej? Powiem Ci szczerze, że na pierwszym spotkaniu słabo odnajdywałem się wśród reszty ludzi. Zastanawiałem się nad sensem kontynuowania kursu, lecz moje wątpliwości szybko zostały rozwiane. Wychodziłem akurat ze sklepu u mnie na osiedlu (pół godziny przed drugim spotkaniem), patrzę... a przede mną Gabi (jedna z uczestniczek tamtej edycji Alfy). Gabrysia właśnie szła na autobus i zapytała, czy jadę z nią. Pierwsza myśl? - To nie przypadek. Bóg ewidentnie dawał mi znak, że chce mnie tam zobaczyć. Więc pojechałem :). Mimo różnych znaków, nie umiałem Mu zaufać/zawierzyć Mu swoich problemów. Tym samym nie potrafiłem rzucić stale ciągnącego się uzależnienia od marihuany. Aż w końcu na swojej drodze spotkałem chłopaka z Gdańska, który przed przyjazdem do wspólnoty Ezechiasz miał przeczucie, że wśród nas mogą być osoby, które zamiast podążać własną drogą, idą za tłumem, które po prostu boją się zmian. Sam często nie miałem własnego zdania, dostosowywałem się do innych, stąd też mocno utożsamiałem się z tym, o czym mówił. Przypadek? Nie sądzę. Po spotkaniu siedziałem w mieszkaniu kolegi, kopara mi opadła! W TV trafiliśmy na "przypadkowy" film, który już się kończył, a kończył się słowami: "Większość ludzi kroczy ścieżką, którą dla nich wytyczyliśmy, boją się z niej zboczyć, ale co jakiś czas pojawia się ktoś, kto pokonuje piętrzące się przeszkody, ktoś taki uważa, że wolna wola to dar, o który trzeba walczyć. Prawdziwy plan Prezesa jest taki, żebyśmy nie musieli wytyczać już dla was ścieżek. Będziecie robić to sami". Miałem wrażenie jakby to sam Bóg (Prezes) do mnie przemawiał. Te słowa bardzo mnie podbudowały i dały siłę do zmian - WIELKICH ZMIAN. Dzisiaj jestem wolnym od uzależnień, szczęśliwym człowiekiem :D On mnie uratował... dał nowe życie. Chwała Panu! Dlatego nie czekaj na "lepszy moment". Każda wielka przygoda zaczyna się od zrobienia jednego małego go nie zrobisz, nigdy nie dowiesz się co Bóg dla Ciebie przygotował. Zrób yo teraz. Możesz zacząć słowami - "Jezu ufam Tobie, Jezu zawierzam się Tobie, Jezu, Ty się tym zajmij".
4GyBU. 3 77 339 429 212 303 446 142 250
dlaczego bóg umieścił w raju drzewo wiadomości dobrego i złego
